I did it! Ik ben voor de eerste keer in mijn leven naar een opera geweest. Madame Butterfly in de Metropolitan Opera in New York! Een grandioze beleving. Ook al heb ik de 3 uur niet uit weten te zitten.

Geheel in style ging ik er naartoe. In een rokje en sneakers en met de hoge hakken in de tas. Op de Citibike vanaf mijn hotel vlakbij Times Square naar Lincoln Center. Het was een tikkeltje fris maar wat een heerlijk ritje. Het duurde nog geen 20 minuten. Nadat ik mijn voucher had omgewisseld voor mijn kaartje wandelde ik snel even naar Epicerie Boulud waar ik deze kleine Butterfly meisjes tegen het lijf liep.

Ik bestelde een heerlijke kop tomatensoep met een nog lekkerder stuk brood en besloot om weer terug te keren naar Lincoln Center. Ik had nog iets meer dan 45 minutes voor het begon en moest ook mijn outfit nog fatsoeneren. Er stond nog een lange rij wachtende mensen maar die verdween als sneeuw voor de zon toen de tickets eenmaal gescand waren en iedereen zich verspreidde over de verschillende verdiepingen.

Nadat ik mijn jas had opgehangen - met de sneakers die ik had omgewisseld voor de hoge hakken - nam ik de lift naar de bovenste verdieping. Van waar ik dit geweldige uitzicht op de iconische kroonluchters en het Grand Tier restaurant had. Wauw.

Mijn stoel was in de Family Circle. Rij J, stoel 113. Hoger kon bijna niet en ik kon het podium haast niet zien. Maar ik keek mijn ogen uit daarbinnen. Wat een grandioze zaal.

En toen was het zo ver. Showtime! De lichten gingen uit, het orkest begon te spelen en het gordijn ging omhoog. De vrouw naast mij toverde een kleine verrekijker uit haar tas. Wat een pro. I had weinig zicht maar het geluid was fantastisch. En toen ik eenmaal had ontdekt dat het mogelijk was om in het schermpje voor mij de ondertiteling te lezen en dus ook kon zien wat ze zongen, begon ik het allemaal wat beter te begrijpen.

Net voor het einde van de eerste akte merkte ik dat mijn gedachten af begonnen te dwalen naar de andere dingen die ik nog wilde doen tijdens dit bezoek aan New York. Dus heb ik tijdens de eerste pauze, ongeveer een uur nadat het allemaal was begonnen, weer op de Citibike gestapt. Met de hakken in de tas en de sneakers aan mijn voeten. Op weg naar Madison Square Park om een kijkje te nemen bij het verlichte kunstwerk van Erwin Redl. I had "my night at the Opera" gehad en vond het helemaal geweldig. Zo lang als het duurde.